Zasada 17

80 milionów ludzi w Europie żyje z niepełnosprawnością, a wielu z nich jest ofiarami dyskryminacji. Dla tych ludzi UE powinna być źródłem poszerzenia wolność i możliwości. Osoby niepełnosprawne znajdują się w tragicznej sytuacji na europejskim rynku pracy, na którym stopa zatrudnienia wynosi 48.1%, w porównaniu z 73.9% ogółu populacji. Niepełnosprawne kobiety i młodzi ludzie borykają się z jeszcze niższymi wskaźnikami zatrudnienia. Liczby te nie dają jednak wglądu w jakość zatrudnienia. UE powinna przeznaczyć środki, zwłaszcza EFS +, na zwiększenie środków, które państwa członkowskie przeznaczają na równość szans, integrację infrastruktury i działania aktywizujące. Prawna ochrona i promocja osób niepełnosprawnych na rynku pracy, zarówno pod względem dostępu do zatrudnienia, jak i utrzymania pracy, będzie oceniana i monitorowana we wszystkich państwach członkowskich, tak aby wypełnić luki.

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy

1. Monitoruj wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych w związku z inwestycjami na rzecz aktywnej integracji, świadczeniem usług wspomagających, ubóstwem i wykluczeniem.
2. Monitorować skuteczność istniejących ram prawnych w państwach członkowskich, których celem jest integracja osób niepełnosprawnych na rynku pracy i przewidzieć ramy prawne UE.

Zasada 18

Pracownicy służby zdrowia w całej Europie ciężko pracują, aby wyleczyć i zatrzymać rozprzestrzenianie się wirusa COVID-19. W wielu przypadkach ich zadanie jest utrudnione z powodu braku personelu, nieodpowiedniego zaplecza oraz braku środków ochrony indywidualnej i zestawów testowych. Europejskie organy zarządzające i rządy krajowe powinny podjąć natychmiastowe środki w celu zapewnienia, że ​​usługi zdrowotne otrzymają bardzo potrzebne fundusze w sytuacjach kryzysowych oraz w celu zwiększenia poziomu zatrudnienia w perspektywie krótkoterminowej. Europejski semestr dotyczy trwałości i dostępności do usług zdrowotnych. Środki oszczędnościowe drastycznie ograniczyły zakres usług publicznych i ich dostępność. Na początku semestru 2019 EKZZ stwierdził, że opieka zdrowotna i systemy opieki długoterminowej są źródłem ogromnego niepokoju i cierpienia dla rosnącej części populacji UE i wymagają natychmiastowych działań. Ponad 15 państw członkowskich wykazuje bardzo słabe wyniki w zakresie opieki zdrowotnej. W kilku państwach członkowskich zakres i dostęp do opieki długoterminowej są niewystarczające. Opieka nieformalna dominuje w sektorze, ze szkodą dla usług i udziału kobiet w rynku pracy. Chociaż często brakuje struktur publicznych, opcje prywatne są niezwykle kosztowne, niedostępne i często prowadzą do pogorszenia usług oraz warunków pracy w sektorze zdrowia. W minionym cyklu semestralnym nie rozważano żadnych znaczących inwestycji. W perspektywie średnio- i długoterminowej zwiększone wydatki publiczne na zdrowie i zwiększone inwestycje w zdrowie publiczne mają kluczowe znaczenie nie tylko dla odwrócenia lat niepełnego wykorzystania środków w wielu krajach, ale także dla zapewnienia, że ​​personel i placówki służby zdrowia będą w stanie sprostać przyszłym wymaganiom. W Europie brakowało około miliona pracowników służby zdrowia jeszcze przed wybuchem COVID-19. Rządy muszą radykalnie zmienić swoje podejście do zdrowia publicznego i usług publicznych: krótkoterminowe umowy i niepewne miejsca pracy w sektorze zdrowia nie wystarczą, aby stawić czoła takim sytuacjom kryzysowym jak ten.

Dostęp do usług zdrowotnych i opieki długoterminowej to sytuacja nadzwyczajna w UE. Cykl semestru UE promował „racjonalizację” i „efektywność kosztową”, implikując agregację struktur, zmianę w już przydzielonych zasobach, wycofywanie opieki z szpitala, ale prawie nigdy inwestycje publiczne w niezbędny personel i usługi. W wielu państwach członkowskich rosną wydatki na zdrowie z własnej kieszeni. Zasady paktu stabilności i wzrostu rozszerzyły zakres prywatny rynek zapewniający ludziom usługi zdrowotne i ubezpieczenia. Ogranicza to dostęp do świadczeń zdrowotnych, co jest jedną z głównych przyczyn niezadowolenia ludności.

Sektor opieki ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia godnego poziomu życia osobom starszym. Niezbędna jest poprawa atrakcyjności sektora w celu podniesienia jakości wykonywanej pracy i świadczonych usług. W tym sektorze występuje wysoki odsetek migrantów, pracowników nierejestrowanych i nieposiadających dokumentów, zwłaszcza migrantek płci żeńskiej. Ważne jest, aby wyeliminować wszystkie obszary podatne na zagrożenia dla osób pracujących w tym sektorze i dać pracownikom możliwość doskonalenia swoich umiejętności i warunków pracy z korzyścią własną, jak również z korzyścią dla użytkowników.

UE powinna dążyć do podejścia opartego na prawach i inwestycji publicznych w powszechne, oparte na solidarności i uwzględniające problematykę płci systemy ochrony socjalnej na szczeblu międzynarodowym, europejskim i krajowym. Powinien również dążyć do osiągnięcia celów konwergencji w górę i przydziału środków na opiekę nad dziećmi, opieką zdrowotną, osobami starszymi, długoterminową, niepełnosprawną i opiekę niesamodzielną w celu zagwarantowania powszechnego zasięgu i wysokiej jakości opieki.

Aby sprostać obecnym i przyszłym potrzebom starzejącej się populacji, zwiększono wydatki na powszechnie dostępne, przystępne cenowo a dobrej jakości usługi publiczne w zakresie opieki zdrowotnej i długoterminowej muszą być podejmowane i postrzegane jako inwestycja. Opiekę profilaktyczną należy wzmocnić poprzez odpowiednią politykę i finansowanie. Rozwój zawodowy, szkolenie, edukacja i uznawanie kariery mają kluczowe znaczenie dla poprawy jakości i zakresu opieki oraz zapewnienia wysokiej jakości możliwości zatrudnienia. Polityka równowagi między życiem zawodowym a prywatnym powinna wspierać pracowników odpowiedzialnych za opiekę. UE powinna wprowadzić unijną usługę Right2Care wspartą krajowymi planami działania.

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy

1. Program UE Right2Care, wspierany krajowymi planami działania w ramach europejskiego semestru, oparty na przejrzystych i ambitnych celach
2. Monitorowanie zdolności, funkcjonowania i wpływu dobrobytu zawodowego (w systemach krajowych oraz rola rokowań zbiorowych).
3. Inicjatywy UE mające na celu wzmocnienie odporności finansowanych ze środków publicznych, powszechnych i dostępnych systemów opieki zdrowotnej.

Zasada 19

Liberalizacja i prywatyzacja usług publicznych, w tym nadmierne i niepodlegające odpowiedzialności wykorzystywanie partnerstw publiczno-prywatnych (stąd przedkładanie zysku ponad interesy ludzi) pozbawiają społeczeństwo i większość populacji niezbędnych narzędzi do zaspokojenia ich potrzeb. Niezaspokojone potrzeby, brak przystępnych cenowo struktur publicznych i zbyt kosztowne prywatne świadczenia występują w kluczowych sektorach wpływających na jakość życia Europejczyków, takich jak zdrowie i opieka, edukacja i szkolenia, opieka nad dziećmi i mieszkalnictwo.

Usługi publiczne - począwszy od opieki zdrowotnej, opieki nad dziećmi i osobami starszymi, edukacji i szkoleń oraz usług w zakresie zatrudnienia, transportu, wody, odpadów, energii, mieszkalnictwa socjalnego, usług informacyjnych i socjalnych po systemy wymiaru sprawiedliwości oraz infrastrukturę jako całość - stanowią podstawę europejskiego świadczenia usług i dóbr wspólnych obywatelom i mieszkańcom. Dostęp do wysokiej jakości usług publicznych i dóbr wspólnych są prawem podstawowym. Są one niezbędne do zwalczania nierówności i wykluczenia społecznego, zagwarantowania równego traktowania oraz sprostania społecznym, ekonomicznym, demograficznym i środowiskowym wyzwaniom, przed którymi stoi Europa.

Mieszkania socjalne i przyzwoite mieszkania dla wszystkich gospodarstw domowych są filarem wielu modeli społecznych w całej Europie. W związku z tym, w połączeniu ze sprawiedliwymi zmianami i włączeniem Agendy ONZ2030, należy położyć większy nacisk na zwalczanie ubóstwa energetycznego gospodarstw domowych.

Państwa członkowskie mogłyby podjąć środki (również w ramach semestru), aby aktywniej interweniować w kontrolowaniu i kształtowaniu rynek mieszkań prywatnych, np. poprzez pozwolenia na budowę, kontrolę czynszu, podatek od drugich nieruchomości itp. oraz zapobieganie spekulacjom.

Ogólnie Zasady 19 i 20 należy interpretować jako pomost między Agendą ONZ 2030 a Europejskim filarem praw socjalnych w celu zapobiegania ubóstwu, eliminacji głodu i deprywacji, promowania dobrego zdrowia, zapewnienia równych szans i zrównoważonych miast i rolnictwa. Prawo człowieka do wody i urządzeń sanitarnych, uznane przez ONZ w Celach Rozwoju Społecznego (SDG), musi być poparte konkretnymi propozycjami, aby było dostępne dla wszystkich.

Pracownicy lokalni, pracownicy mobilni i pracownicy migrujący, niezależnie od ich statusu imigracyjnego lub narodowości, muszą mieć te same prawa i powinni korzystać z równego traktowania, wysokiej jakości miejsc pracy i godnych warunków pracy, podczas gdy każdy powinien mieć równe prawa do odpowiedniego, bezpiecznego i niedrogiego mieszkania oraz ochrona socjalna.

Niektóre priorytety, które można również promować poprzez ściślejszą współpracę między państwami członkowskimi i, w razie potrzeby, prowadzić do prawodawstwa UE:

• Promowanie powszechnych usług socjalnych jako usług publicznych, zorganizowanych zbiorowo na podstawie zasad usługi publicznej i wspartych jasnymi ramami prawnymi.
• Walcz z cięciami budżetowymi usług socjalnych oraz o odpowiednie finansowanie i personel dla usług socjalnych. Wspieranie dostępu do szkoleń i kwalifikacji, wyższego poziomu profesjonalizacji, reprezentacji i obrony praw pracowników przez związki zawodowe; oraz opracować skuteczną politykę rekrutacji i zatrzymywania na wszystkich poziomach.
• Dążenie do profesjonalizacji tych miejsc pracy w celu uzyskania lepszych gwarancji zbiorowych. Zwiększyć zakres rokowań zbiorowych.
• Poprawić warunki pracy w sektorze opieki nad ludźmi, zwłaszcza wypełniając luki między migrantami a lokalnymi pracownikami.
• Opowiadać się za opracowywaniem, wdrażaniem i monitorowaniem norm jakości usług i miejsc pracy, opierając się na dobrowolnych ramach UE dotyczących jakości usług socjalnych użyteczności publicznej (SSGI), które uznają potrzebę wysokiej jakości usług i zatrudnienia.

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy

1. Zobacz także Plan działania na rzecz przeciwdziałania ubóstwu. Może obejmować cele dotyczące inwestycji publicznych w mieszkalnictwo socjalne.
2. Opracowanie punktów odniesienia dla wydatków rządowych w ramach paktu stabilności i wzrostu, aby zapewnić niezbędne finansowanie powszechnych, przystępnych cenowo i wysokiej jakości usług publicznych (np. Poprzez „złotą zasadę”).
3. Należy zapewnić dostęp do godziwych warunków mieszkaniowych.
4. Wspieraj inicjatywy mające na celu włączenie elementów usług publicznych i praw podstawowych do odpowiednich inicjatyw sektorowych UE.

Zasada 20

Liberalizacja i prywatyzacja usług publicznych, w tym nadmierne i niepodlegające odpowiedzialności wykorzystywanie partnerstw publiczno-prywatnych (stąd przedkładanie zysku ponad interesy ludzi) pozbawiają społeczeństwo i większość populacji niezbędnych narzędzi do zaspokojenia ich potrzeb. Niezaspokojone potrzeby, brak przystępnych cenowo struktur publicznych i zbyt kosztowne prywatne świadczenia występują w kluczowych sektorach wpływających na jakość życia Europejczyków, takich jak zdrowie i opieka, edukacja i szkolenia, opieka nad dziećmi i mieszkalnictwo.

Usługi publiczne - począwszy od opieki zdrowotnej, opieki nad dziećmi i osobami starszymi, edukacji i szkoleń oraz usług w zakresie zatrudnienia, transportu, wody, odpadów, energii, mieszkalnictwa socjalnego, usług informacyjnych i socjalnych po systemy wymiaru sprawiedliwości oraz infrastrukturę jako całość - stanowią podstawę europejskiego świadczenia usług i dóbr wspólnych obywatelom i mieszkańcom. Dostęp do wysokiej jakości usług publicznych i dóbr wspólnych są prawem podstawowym. Są one niezbędne do zwalczania nierówności i wykluczenia społecznego, zagwarantowania równego traktowania oraz sprostania społecznym, ekonomicznym, demograficznym i środowiskowym wyzwaniom, przed którymi stoi Europa.

Mieszkania socjalne i przyzwoite mieszkania dla wszystkich gospodarstw domowych są filarem wielu modeli społecznych w całej Europie. W związku z tym, w połączeniu ze sprawiedliwymi zmianami i włączeniem Agendy ONZ2030, należy położyć większy nacisk na zwalczanie ubóstwa energetycznego gospodarstw domowych.

Państwa członkowskie mogłyby podjąć środki (również w ramach semestru), aby aktywniej interweniować w kontrolowaniu i kształtowaniu rynek mieszkań prywatnych, np. poprzez pozwolenia na budowę, kontrolę czynszu, podatek od drugich nieruchomości itp. oraz zapobieganie spekulacjom.

Ogólnie Zasady 19 i 20 należy interpretować jako pomost między Agendą ONZ 2030 a Europejskim filarem praw socjalnych w celu zapobiegania ubóstwu, eliminacji głodu i deprywacji, promowania dobrego zdrowia, zapewnienia równych szans i zrównoważonych miast i rolnictwa. Prawo człowieka do wody i urządzeń sanitarnych, uznane przez ONZ w Celach Rozwoju Społecznego (SDG), musi być poparte konkretnymi propozycjami, aby było dostępne dla wszystkich.

Pracownicy lokalni, pracownicy mobilni i pracownicy migrujący, niezależnie od ich statusu imigracyjnego lub narodowości, muszą mieć te same prawa i powinni korzystać z równego traktowania, wysokiej jakości miejsc pracy i godnych warunków pracy, podczas gdy każdy powinien mieć równe prawa do odpowiedniego, bezpiecznego i niedrogiego mieszkania oraz ochrona socjalna.

Niektóre priorytety, które można również promować poprzez ściślejszą współpracę między państwami członkowskimi i, w razie potrzeby, prowadzić do prawodawstwa UE:

• Promowanie powszechnych usług socjalnych jako usług publicznych, zorganizowanych zbiorowo na podstawie zasad usługi publicznej i wspartych jasnymi ramami prawnymi.
• Walcz z cięciami budżetowymi usług socjalnych oraz o odpowiednie finansowanie i personel dla usług socjalnych. Wspieranie dostępu do szkoleń i kwalifikacji, wyższego poziomu profesjonalizacji, reprezentacji i obrony praw pracowników przez związki zawodowe; oraz opracować skuteczną politykę rekrutacji i zatrzymywania na wszystkich poziomach.
• Dążenie do profesjonalizacji tych miejsc pracy w celu uzyskania lepszych gwarancji zbiorowych. Zwiększyć zakres rokowań zbiorowych.
• Poprawić warunki pracy w sektorze opieki nad ludźmi, zwłaszcza wypełniając luki między migrantami a lokalnymi pracownikami.
• Opowiadać się za opracowywaniem, wdrażaniem i monitorowaniem norm jakości usług i miejsc pracy, opierając się na dobrowolnych ramach UE dotyczących jakości usług socjalnych użyteczności publicznej (SSGI), które uznają potrzebę wysokiej jakości usług i zatrudnienia.

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy

1. Zobacz także Plan działania na rzecz przeciwdziałania ubóstwu. Może obejmować cele dotyczące inwestycji publicznych w mieszkalnictwo socjalne.
2. Opracowanie punktów odniesienia dla wydatków rządowych w ramach paktu stabilności i wzrostu, aby zapewnić niezbędne finansowanie powszechnych, przystępnych cenowo i wysokiej jakości usług publicznych (np. Poprzez „złotą zasadę”).
3. Należy zapewnić dostęp do godziwych warunków mieszkaniowych.
4. Wspieraj inicjatywy mające na celu włączenie elementów usług publicznych i praw podstawowych do odpowiednich inicjatyw sektorowych UE.