Principe 17

80 miljoen mensen in Europa leven met een handicap en velen zijn het slachtoffer van discriminatie. Voor deze mensen zou de EU een bron van augmented moeten zijn vrijheid en kansen. Mensen met een handicap hebben te maken met een moeilijke situatie op de Europese arbeidsmarkt, met een arbeidsparticipatie van 48.1% in vergelijking met 73.9% voor de algemene bevolking. Vrouwen en jongeren met een handicap worden geconfronteerd met nog lagere arbeidsparticipatiecijfers. Deze cijfers geven echter geen inzicht in de kwaliteit van de werkgelegenheid. De EU zou middelen moeten toewijzen, met name het ESF +, om de middelen die de lidstaten toewijzen voor gelijke kansen, integratie van infrastructuur en activeringsmaatregelen te vergroten. De wettelijke bescherming en bevordering van mensen met een handicap op de arbeidsmarkt, zowel wat betreft de toegang tot werk als het behouden van de baan, zal in alle lidstaten worden beoordeeld en gecontroleerd om de lacunes op te vullen.

Acties gericht op het bewerkstelligen van opwaartse convergentie in levens- en arbeidsomstandigheden

1. De arbeidsparticipatie van mensen met een handicap monitoren in verband met investeringen voor actieve inclusie, verstrekking van ondersteunende diensten, armoede en uitsluiting.
2. Toezicht houden op de doeltreffendheid van de bestaande wettelijke kaders in de lidstaten die gericht zijn op de integratie van mensen met een handicap op de arbeidsmarkt en een EU-rechtskader overwegen.

Principe 18

Gezondheidswerkers in heel Europa werken er hard aan om de verspreiding van het COVID-19-virus te behandelen en te stoppen. In veel gevallen wordt hun taak bemoeilijkt door personeelstekorten, ontoereikende faciliteiten en gebrek aan persoonlijke beschermingsmiddelen en testkits. De Europese bestuursorganen en nationale regeringen moeten onmiddellijk maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat gezondheidsdiensten de broodnodige noodfinanciering krijgen en om het personeelsbestand op korte termijn te vergroten. Het Europees semester heeft betrekking op duurzaamheid en toegankelijkheid tot gezondheidsdiensten. Bezuinigingsmaatregelen hebben de reikwijdte van openbare diensten en hun toegankelijkheid drastisch verminderd. Aan het begin van het semester 2019 verklaarde het EVV dat de gezondheidszorg en de systemen voor langdurige zorg een bron van grote bezorgdheid en lijden vormen voor een groeiend deel van de EU-bevolking, en onmiddellijke maatregelen vereisen. Meer dan 15 lidstaten presteren zeer slecht op het gebied van gezondheidszorg. De dekking van en de toegang tot langdurige zorg is in verschillende lidstaten onvoldoende. Mantelzorg domineert de sector, ten koste van de diensten en de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Hoewel openbare structuren vaak ontbreken, zijn particuliere opties buitengewoon kostbaar en ontoegankelijk, en leiden ze vaak tot een verslechtering van zowel de diensten als de arbeidsomstandigheden in de gezondheidssector. Er werden geen substantiële investeringen overwogen in de afgelopen semestercyclus​ Op middellange en langere termijn zijn hogere overheidsuitgaven voor gezondheid en meer investeringen in volksgezondheid van cruciaal belang, niet alleen om jaren van onderbesteding in veel landen terug te draaien, maar ook om ervoor te zorgen dat het gezondheidspersoneel en de gezondheidsvoorzieningen kunnen voldoen aan de toekomstige eisen. Europa had zelfs vóór de uitbraak van COVID-19 een tekort van ongeveer een miljoen gezondheidswerkers. Overheden moeten hun benadering van volksgezondheid en openbare diensten radicaal veranderen: kortetermijncontracten en onzekere banen in de gezondheidssector zijn niet voldoende om dergelijke noodsituaties het hoofd te bieden.

Toegang tot gezondheidsdiensten en langdurige zorg is een noodsituatie in de EU​ De cyclus van het EU-semester bevorderde "rationalisering" en "kostenefficiëntie", hetgeen impliceert dat structuren worden samengevoegd, een verschuiving van reeds toegewezen middelen, de-ziekenhuisopname van zorg, maar bijna nooit overheidsinvesteringen in het nodige personeel en de nodige diensten. De eigen uitgaven voor gezondheidszorg nemen in veel lidstaten toe​ SGP-regels hebben de reikwijdte van de particuliere markt die gezondheidsdiensten en verzekeringen aan mensen levert. Dit vermindert de toegang tot gezondheidsdiensten, wat een van de belangrijkste redenen is voor onvrede onder de bevolking.

De zorgsector is cruciaal voor het waarborgen van een behoorlijke levensstandaard voor ouderen. De aantrekkelijkheid van de sector moet worden vergroot om de kwaliteit van het werk en de geleverde diensten te verhogen. Er is een hoge incidentie van migranten, zwartwerkers en werknemers zonder papieren in de sector, vooral vrouwelijke migranten. Het is belangrijk om alle kwetsbare gebieden voor mensen die in deze sector werken uit de weg te ruimen en werknemers de kans te geven hun vaardigheden en arbeidsomstandigheden te verbeteren, zowel in hun eigen voordeel als in het belang van de gebruikers.

De EU moet aandringen op een op rechten gebaseerde benadering en overheidsinvesteringen in universele, op solidariteit gebaseerde en gendergevoelige socialebeschermingsstelsels op internationaal, Europees en nationaal niveau. Het moet ook streven naar opwaartse convergentiedoelstellingen en financieringstoewijzingen in de zorg voor kinderen, gezondheidszorg, ouderen, langdurige zorg, gehandicaptenzorg en afhankelijkheid, om universele dekking en hoogwaardige zorg te garanderen.

Om aan de huidige en toekomstige behoeften van een vergrijzende bevolking te voldoen, moeten meer worden uitgegeven aan universeel toegankelijke, betaalbare en hoogwaardige openbare diensten voor gezondheidszorg en langdurige zorg moeten worden verleend en als een investering worden beschouwd. Preventieve zorg moet worden verbeterd door middel van goed beleid en financiering. Beroepsontwikkeling, opleiding, opleiding en loopbaanherkenning zijn cruciaal om de kwaliteit en dekking van de zorg te verbeteren en om hoogwaardige banen te creëren. Beleid inzake het evenwicht tussen werk en privéleven moet werknemers met zorgtaken ondersteunen. De EU moet een EU Right2Care invoeren, ondersteund door nationale actieplannen.

Acties gericht op het bewerkstelligen van opwaartse convergentie in levens- en arbeidsomstandigheden

1. EU Right2Care-programma, ondersteund door nationale actieplannen via het Europees semester, gebaseerd op transparante en ambitieuze doelstellingen
2. Monitoring van capaciteit, werking en impact van welzijn op het werk (in nationale systemen, en de rol van collectieve onderhandelingen).
3. EU-initiatieven om de veerkracht van door de overheid gefinancierde, universele en toegankelijke gezondheidszorgstelsels te versterken.

Principe 19

Liberalisering en privatisering van openbare diensten, inclusief een buitensporig en niet-verantwoordingsplichtig gebruik van publiek-private partnerschappen (waardoor winst boven de belangen van mensen komt te staan) de samenleving en het merendeel van de bevolking de essentiële instrumenten ontnemen om in hun behoeften te voorzien. Onvervulde behoeften, gebrek aan betaalbare openbare structuren en te dure particuliere voorzieningen zijn te vinden in cruciale sectoren die de levenskwaliteit van Europeanen beïnvloeden, zoals gezondheidszorg en zorg, onderwijs en opleiding, kinderopvang en huisvesting.

Openbare diensten - variërend van gezondheidszorg, kinder- en ouderenzorg, onderwijs en opleiding en arbeidsbemiddeling, vervoer, water, afval, energie, sociale huisvesting, informatie en sociale diensten tot rechtsstelsels en infrastructuur als geheel - vormen de ruggengraat van de Europese dienstverlening en gemeenschappelijke goederen aan burgers en inwoners. Hoogwaardige en toegankelijke openbare diensten en levering van gemeenschappelijke goederen zijn een grondrecht. Ze zijn essentieel om ongelijkheid en sociale uitsluiting te bestrijden, gelijke behandeling te garanderen en de sociale, economische, demografische en ecologische uitdagingen waarmee Europa wordt geconfronteerd, aan te pakken.

Sociale huisvesting en fatsoenlijke huisvesting voor alle huishoudens is een pijler van veel sociale modellen in heel Europa. In dit verband, en in combinatie met rechtvaardige transities en de opname van de UN2030-agenda, moet er meer nadruk worden gelegd op het bestrijden van energiearmoede in huishoudens.

De lidstaten zouden maatregelen kunnen nemen (ook via het semester) om actiever in te grijpen bij het beheersen en vormgeven van het particuliere woningmarktbijvoorbeeld door middel van bouwvergunningen, huurcontroles, belasting op 2e eigendommen enz., en om speculatie te voorkomen.

Principes 19 en 20 moeten in het algemeen worden opgevat als een brug tussen de UN2030-agenda en de EPSR om armoede te voorkomen, honger en ontbering uit te bannen, een goede gezondheid te bevorderen, gelijke kansen en duurzame steden en landbouw te garanderen​ Het mensenrecht op water en sanitaire voorzieningen, erkend door de Verenigde Naties in de Social Development Goals (SDG's), moet worden ondersteund door concrete voorstellen om voor iedereen toegankelijk te zijn.

Lokale werknemers, mobiele werknemers en migrerende werknemers, ongeacht hun immigratiestatus of nationaliteit, moeten dezelfde rechten hebben en moeten profiteren van gelijke behandeling, hoogwaardige banen en fatsoenlijke arbeidsomstandigheden, terwijl iedereen gelijke rechten moet hebben op adequate, veilige en betaalbare huisvesting en sociale bescherming.

Enkele prioriteiten die ook kunnen worden bevorderd door nauwere samenwerking tussen de lidstaten en, waar nodig, leidend tot EU-wetgeving:

• Universele sociale diensten promoten als openbare diensten, collectief georganiseerd op basis van beginselen van openbare dienstverlening en ondersteund door duidelijke wettelijke kaders.
• Strijd tegen bezuinigingen op de sociale diensten en voor voldoende financiering en personeel voor sociale diensten. Ondersteuning van toegang tot opleiding en kwalificaties, hogere niveaus van professionalisering, vertegenwoordiging en verdediging van de rechten van werknemers door vakbonden; en op alle niveaus een effectief wervings- en retentiebeleid ontwikkelen.
• Streef naar de professionalisering van deze banen voor betere collectieve garanties. Verhoog de dekking van collectieve onderhandelingen.
• Verbetering van de arbeidsomstandigheden in de zorgsector, vooral door de kloof tussen migranten en lokale werknemers op te vullen.
• Pleiten voor de ontwikkeling, implementatie en monitoring van normen voor de kwaliteit van diensten en banen, voortbouwend op het vrijwillige EU-kwaliteitskader voor sociale diensten van algemeen belang (SDAB), waarin de behoefte aan hoogwaardige diensten en werkgelegenheid wordt erkend.

Acties gericht op het bewerkstelligen van opwaartse convergentie in levens- en arbeidsomstandigheden

1. Zie ook Actieplan voor armoedebestrijding. Het kan doelstellingen voor overheidsinvesteringen in sociale huisvesting bevatten.
2. Ontwikkel benchmarks voor overheidsuitgaven binnen het stabiliteits- en groeipact om te zorgen voor de nodige financiering voor universele, betaalbare en hoogwaardige openbare diensten (bv. Via de "gouden regel").
3. Er moet worden gezorgd voor toegang tot fatsoenlijke huisvesting.
4. Initiatieven ondersteunen om elementen van openbare dienstverlening en grondrechten te integreren in relevante sectorale EU-initiatieven.

Principe 20

Liberalisering en privatisering van openbare diensten, inclusief een buitensporig en niet-verantwoordingsplichtig gebruik van publiek-private partnerschappen (waardoor winst boven de belangen van mensen komt te staan) de samenleving en het merendeel van de bevolking de essentiële instrumenten ontnemen om in hun behoeften te voorzien. Onvervulde behoeften, gebrek aan betaalbare openbare structuren en te dure particuliere voorzieningen zijn te vinden in cruciale sectoren die de levenskwaliteit van Europeanen beïnvloeden, zoals gezondheidszorg en zorg, onderwijs en opleiding, kinderopvang en huisvesting.

Openbare diensten - variërend van gezondheidszorg, kinder- en ouderenzorg, onderwijs en opleiding en arbeidsbemiddeling, vervoer, water, afval, energie, sociale huisvesting, informatie en sociale diensten tot rechtsstelsels en infrastructuur als geheel - vormen de ruggengraat van de Europese dienstverlening en gemeenschappelijke goederen aan burgers en inwoners. Hoogwaardige en toegankelijke openbare diensten en levering van gemeenschappelijke goederen zijn een grondrecht. Ze zijn essentieel om ongelijkheid en sociale uitsluiting te bestrijden, gelijke behandeling te garanderen en de sociale, economische, demografische en ecologische uitdagingen waarmee Europa wordt geconfronteerd, aan te pakken.

Sociale huisvesting en fatsoenlijke huisvesting voor alle huishoudens is een pijler van veel sociale modellen in heel Europa. In dit verband, en in combinatie met rechtvaardige transities en de opname van de UN2030-agenda, moet er meer nadruk worden gelegd op het bestrijden van energiearmoede in huishoudens.

De lidstaten zouden maatregelen kunnen nemen (ook via het semester) om actiever in te grijpen bij het beheersen en vormgeven van het particuliere woningmarktbijvoorbeeld door middel van bouwvergunningen, huurcontroles, belasting op 2e eigendommen enz., en om speculatie te voorkomen.

Principes 19 en 20 moeten in het algemeen worden opgevat als een brug tussen de UN2030-agenda en de EPSR om armoede te voorkomen, honger en ontbering uit te bannen, een goede gezondheid te bevorderen, gelijke kansen en duurzame steden en landbouw te garanderen​ Het mensenrecht op water en sanitaire voorzieningen, erkend door de Verenigde Naties in de Social Development Goals (SDG's), moet worden ondersteund door concrete voorstellen om voor iedereen toegankelijk te zijn.

Lokale werknemers, mobiele werknemers en migrerende werknemers, ongeacht hun immigratiestatus of nationaliteit, moeten dezelfde rechten hebben en moeten profiteren van gelijke behandeling, hoogwaardige banen en fatsoenlijke arbeidsomstandigheden, terwijl iedereen gelijke rechten moet hebben op adequate, veilige en betaalbare huisvesting en sociale bescherming.

Enkele prioriteiten die ook kunnen worden bevorderd door nauwere samenwerking tussen de lidstaten en, waar nodig, leidend tot EU-wetgeving:

• Universele sociale diensten promoten als openbare diensten, collectief georganiseerd op basis van beginselen van openbare dienstverlening en ondersteund door duidelijke wettelijke kaders.
• Strijd tegen bezuinigingen op de sociale diensten en voor voldoende financiering en personeel voor sociale diensten. Ondersteuning van toegang tot opleiding en kwalificaties, hogere niveaus van professionalisering, vertegenwoordiging en verdediging van de rechten van werknemers door vakbonden; en op alle niveaus een effectief wervings- en retentiebeleid ontwikkelen.
• Streef naar de professionalisering van deze banen voor betere collectieve garanties. Verhoog de dekking van collectieve onderhandelingen.
• Verbetering van de arbeidsomstandigheden in de zorgsector, vooral door de kloof tussen migranten en lokale werknemers op te vullen.
• Pleiten voor de ontwikkeling, implementatie en monitoring van normen voor de kwaliteit van diensten en banen, voortbouwend op het vrijwillige EU-kwaliteitskader voor sociale diensten van algemeen belang (SDAB), waarin de behoefte aan hoogwaardige diensten en werkgelegenheid wordt erkend.

Acties gericht op het bewerkstelligen van opwaartse convergentie in levens- en arbeidsomstandigheden

1. Zie ook Actieplan voor armoedebestrijding. Het kan doelstellingen voor overheidsinvesteringen in sociale huisvesting bevatten.
2. Ontwikkel benchmarks voor overheidsuitgaven binnen het stabiliteits- en groeipact om te zorgen voor de nodige financiering voor universele, betaalbare en hoogwaardige openbare diensten (bv. Via de "gouden regel").
3. Er moet worden gezorgd voor toegang tot fatsoenlijke huisvesting.
4. Initiatieven ondersteunen om elementen van openbare dienstverlening en grondrechten te integreren in relevante sectorale EU-initiatieven.