Zasada 13
Zasiłki dla bezrobotnych
Pakt na rzecz stabilności i wzrostu (SGP) ma tendencję do ograniczania adekwatności i zakresu systemów świadczeń dla bezrobotnych na rzecz zrównoważenia budżetów rządowych, ale ze szkodą dla ochrony pracowników. Niemniej jednak zasiłki dla bezrobotnych uległy zmniejszeniu (wskaźnik zastępowalności lub czas trwania zasiłku, obowiązki beneficjenta niezwiązane z uczestnictwem w ALMP itp.). Cel, jakim jest większe dostosowanie go do aktywnych polityk rynku pracy, pozostaje aktualny dla kilku krajów. Zależy to od modeli krajowych, a UE nie harmonizuje działania środków aktywizujących. Konsekwencje tego można dostrzec w rachunkach narodowych i wskaźnikach ubóstwa w ramach procesu analizy porównawczej w ramach semestru UE.
Inicjatywa UE dotycząca swobodnego przepływu pracowników i przenoszenia praw w okresie przejściowym na rynku pracy może spowodować konwergencję w dziedzinie praw pracowników do odpowiednich zasiłków dla bezrobotnych i / lub środków aktywizacji w celu przejścia z bezrobocia do zatrudnienia lub z tymczasowej do standardowej umowy o pracę .
Komisja Europejska pracuje nad propozycją dla europejski system reasekuracji świadczeń z tytułu bezrobocia. Prawdopodobnie zostanie pomyślany jako plik instrument stabilności fiskalnej, a nie instrument rynku pracy, z niepożądaną konsekwencją, że trwałość będzie bardziej istotna niż adekwatność wyników. System reasekuracji nie powinien kolidować z zasadami i praktykami systemów krajowych ani służyć jako nowy instrument dyscyplinowania państw członkowskich i / lub harmonizacji krajowych systemów ubezpieczenia na wypadek bezrobocia. Europejski system reasekuracji na wypadek bezrobocia mógłby przyczynić się do zapewnienia podstawowego poziomu wsparcia podczas cykli bezrobocia. O idei powołania EURS dyskutowano już przed wybuchem Covid-19, jednak gospodarcze i społeczne konsekwencje pandemii sprawiają, że dyskusja o takim instrumencie jest tym bardziej konieczna. Należy wyjaśnić, że SURE nie zastępuje potrzeby dyskusji na temat bardziej trwałego schematu.
W odniesieniu do analizy porównawczej w ramach europejskiego semestru można by położyć większy nacisk młodzi pracownicy które są szczególnie dotknięte niepewnością na początku kariery zawodowej i czasami są jeszcze bardziej karane w ramach istniejącego krajowego systemu zasiłków dla bezrobotnych lub nawet ignorowane. To samo może dotyczyć pracowników w wieku od 52 do 67 lat. Kwestia kar wydaje się również istotna w świetle reform strukturalnych rozprzestrzeniających się w Europie, które mają na celu ograniczenie dostępu osób poszukujących pracy do systemów zasiłków dla bezrobotnych lub zwiększenie niepewności wśród osób poszukujących pracy przez pryzmat oszczędności . Ponadto należy również zająć się rosnącą w niektórych państwach członkowskich tendencją do sprawiania, że osoby poszukujące pracy są „niewidoczne”, aby służyć krótkoterminowym korzyściom politycznym - poczynając od młodzieży NEET..
Działania mające na celu ustalenie minimalnego progu praw w UE, równych szans na jednolitym rynku
- Zbadaj wartość dodaną instrumentu prawnego, który w ramach swobodnego przepływu pracowników ustanowiłby prawo dostępu i przenoszenia uprawnień zarówno do zasiłków dla bezrobotnych, jak i pakietów ALMP dostępnych dla bezrobotnych.
- Ustanowienie europejskiego systemu reasekuracji bezrobocia.
- Odniesienie do tytułu X TFUE, ustalenie prawnie wiążących minimalnych standardów zasiłków dla bezrobotnych pod względem zakresu, adekwatności, prawa do szkolenia i okresu obowiązywania uprawnień.
Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy
- Systemy porównawcze dla wskaźników: bezrobocie długotrwałe i wydatki rządowe na ALMP.
- Należy dalej rozwijać Europejską Strategię Zatrudnienia i Europejską Sieć Publicznych Służb Zatrudnienia.
- Opracowanie wskaźników i punktów odniesienia, które napędzają konwergencję w górę wyników systemów zasiłków dla bezrobotnych, wspierając ustanowienie minimalnych standardów i zabezpieczeń systemów krajowych.