Zasada 18

Pracownicy służby zdrowia w całej Europie ciężko pracują, aby wyleczyć i zatrzymać rozprzestrzenianie się wirusa COVID-19. W wielu przypadkach ich zadanie jest utrudnione z powodu braku personelu, nieodpowiedniego zaplecza oraz braku środków ochrony indywidualnej i zestawów testowych. Europejskie organy zarządzające i rządy krajowe powinny podjąć natychmiastowe środki w celu zapewnienia, że ​​usługi zdrowotne otrzymają bardzo potrzebne fundusze w sytuacjach kryzysowych oraz w celu zwiększenia poziomu zatrudnienia w perspektywie krótkoterminowej. Europejski semestr dotyczy trwałości i dostępności do usług zdrowotnych. Środki oszczędnościowe drastycznie ograniczyły zakres usług publicznych i ich dostępność. Na początku semestru 2019 EKZZ stwierdził, że opieka zdrowotna i systemy opieki długoterminowej są źródłem ogromnego niepokoju i cierpienia dla rosnącej części populacji UE i wymagają natychmiastowych działań. Ponad 15 państw członkowskich wykazuje bardzo słabe wyniki w zakresie opieki zdrowotnej. W kilku państwach członkowskich zakres i dostęp do opieki długoterminowej są niewystarczające. Opieka nieformalna dominuje w sektorze, ze szkodą dla usług i udziału kobiet w rynku pracy. Chociaż często brakuje struktur publicznych, opcje prywatne są niezwykle kosztowne, niedostępne i często prowadzą do pogorszenia usług oraz warunków pracy w sektorze zdrowia. W minionym cyklu semestralnym nie rozważano żadnych znaczących inwestycji. W perspektywie średnio- i długoterminowej zwiększone wydatki publiczne na zdrowie i zwiększone inwestycje w zdrowie publiczne mają kluczowe znaczenie nie tylko dla odwrócenia lat niepełnego wykorzystania środków w wielu krajach, ale także dla zapewnienia, że ​​personel i placówki służby zdrowia będą w stanie sprostać przyszłym wymaganiom. W Europie brakowało około miliona pracowników służby zdrowia jeszcze przed wybuchem COVID-19. Rządy muszą radykalnie zmienić swoje podejście do zdrowia publicznego i usług publicznych: krótkoterminowe umowy i niepewne miejsca pracy w sektorze zdrowia nie wystarczą, aby stawić czoła takim sytuacjom kryzysowym jak ten.

Dostęp do usług zdrowotnych i opieki długoterminowej to sytuacja nadzwyczajna w UE. Cykl semestru UE promował „racjonalizację” i „efektywność kosztową”, implikując agregację struktur, zmianę w już przydzielonych zasobach, wycofywanie opieki z szpitala, ale prawie nigdy inwestycje publiczne w niezbędny personel i usługi. W wielu państwach członkowskich rosną wydatki na zdrowie z własnej kieszeni. Zasady paktu stabilności i wzrostu rozszerzyły zakres prywatny rynek zapewniający ludziom usługi zdrowotne i ubezpieczenia. Ogranicza to dostęp do świadczeń zdrowotnych, co jest jedną z głównych przyczyn niezadowolenia ludności.

Sektor opieki ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia godnego poziomu życia osobom starszym. Niezbędna jest poprawa atrakcyjności sektora w celu podniesienia jakości wykonywanej pracy i świadczonych usług. W tym sektorze występuje wysoki odsetek migrantów, pracowników nierejestrowanych i nieposiadających dokumentów, zwłaszcza migrantek płci żeńskiej. Ważne jest, aby wyeliminować wszystkie obszary podatne na zagrożenia dla osób pracujących w tym sektorze i dać pracownikom możliwość doskonalenia swoich umiejętności i warunków pracy z korzyścią własną, jak również z korzyścią dla użytkowników.

UE powinna dążyć do podejścia opartego na prawach i inwestycji publicznych w powszechne, oparte na solidarności i uwzględniające problematykę płci systemy ochrony socjalnej na szczeblu międzynarodowym, europejskim i krajowym. Powinien również dążyć do osiągnięcia celów konwergencji w górę i przydziału środków na opiekę nad dziećmi, opieką zdrowotną, osobami starszymi, długoterminową, niepełnosprawną i opiekę niesamodzielną w celu zagwarantowania powszechnego zasięgu i wysokiej jakości opieki.

Aby sprostać obecnym i przyszłym potrzebom starzejącej się populacji, zwiększono wydatki na powszechnie dostępne, przystępne cenowo a dobrej jakości usługi publiczne w zakresie opieki zdrowotnej i długoterminowej muszą być podejmowane i postrzegane jako inwestycja. Opiekę profilaktyczną należy wzmocnić poprzez odpowiednią politykę i finansowanie. Rozwój zawodowy, szkolenie, edukacja i uznawanie kariery mają kluczowe znaczenie dla poprawy jakości i zakresu opieki oraz zapewnienia wysokiej jakości możliwości zatrudnienia. Polityka równowagi między życiem zawodowym a prywatnym powinna wspierać pracowników odpowiedzialnych za opiekę. UE powinna wprowadzić unijną usługę Right2Care wspartą krajowymi planami działania.

Działania zmierzające do uzyskania pozytywnej konwergencji warunków życia i pracy

1. Program UE Right2Care, wspierany krajowymi planami działania w ramach europejskiego semestru, oparty na przejrzystych i ambitnych celach
2. Monitorowanie zdolności, funkcjonowania i wpływu dobrobytu zawodowego (w systemach krajowych oraz rola rokowań zbiorowych).
3. Inicjatywy UE mające na celu wzmocnienie odporności finansowanych ze środków publicznych, powszechnych i dostępnych systemów opieki zdrowotnej.