Αρχική / Κεφάλαιο ΙΙΙ / Παροχές ανεργίας

Αρχή 13

Παροχές ανεργίας

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) τείνει να μειώσει την επάρκεια και την κάλυψη των συστημάτων παροχών ανεργίας υπέρ της εξισορρόπησης των κρατικών προϋπολογισμών, αλλά εις βάρος της προστασίας των εργαζομένων. Ωστόσο, τα επιδόματα ανεργίας μειώθηκαν (αναλογία αντικατάστασης ή διάρκεια των παροχών, υποχρεώσεις του δικαιούχου που δεν συνδέονται με τη συμμετοχή στο ALMP κ.λπ.). Ο στόχος της ευθυγράμμισής του σε μεγαλύτερο βαθμό με τις ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας παραμένει έγκυρος για μερικές χώρες. Εξαρτάται από εθνικά μοντέλα και η ΕΕ δεν εναρμονίζει την απόδοση των μέτρων ενεργοποίησης. Οι συνέπειες αυτού μπορούν να θεωρηθούν στους εθνικούς λογαριασμούς και τα ποσοστά φτώχειας ως μέρος της διαδικασίας συγκριτικής αξιολόγησης στο εξάμηνο της ΕΕ.

Μια πρωτοβουλία της ΕΕ για την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων και τη φορητότητα των δικαιωμάτων στις μεταβάσεις στην αγορά εργασίας μπορεί να προκαλέσει σύγκλιση στον τομέα των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε επαρκή επιδόματα ανεργίας ή / και μέτρα ενεργοποίησης για μετάβαση από την ανεργία στην απασχόληση ή από προσωρινές σε τυπικές συμβάσεις εργασίας .

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργάζεται μια πρόταση για ένα ευρωπαϊκό σύστημα αντασφάλισης παροχών ανεργίας. Είναι πιθανό να συλληφθεί ως μέσο δημοσιονομικής σταθερότητας και όχι μέσο αγοράς εργασίας, με την ανεπιθύμητη συνέπεια ότι η βιωσιμότητα θα είναι πιο σημαντική από την επάρκεια της απόδοσης. Το σύστημα αντασφάλισης δεν πρέπει να παρεμβαίνει στους κανόνες και τις πρακτικές των εθνικών συστημάτων ή να χρησιμεύει ως νέο μέσο πειθαρχίας των κρατών μελών ή / και εναρμόνισης των εθνικών συστημάτων ασφάλισης ανεργίας. Ένα ευρωπαϊκό σύστημα αντασφάλισης ανεργίας θα μπορούσε να συμβάλει στη διασφάλιση ενός βασικού επιπέδου στήριξης κατά τη διάρκεια των κύκλων ανεργίας. Η ιδέα της ίδρυσης του EURS συζητήθηκε ήδη πριν από το ξέσπασμα του Covid-19, ωστόσο οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της πανδημίας καθιστούν ακόμη πιο απαραίτητη τη συζήτηση ενός τέτοιου μέσου. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι το SURE δεν υποκαθιστά την ανάγκη για συζήτηση για ένα πιο μόνιμο σχέδιο.

Όσον αφορά τη συγκριτική αξιολόγηση εντός του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, θα μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση νέοι εργαζόμενοι που επηρεάζονται ιδιαίτερα από την επισφάλεια στην αρχή της σταδιοδρομίας τους και που μερικές φορές τιμωρούνται ακόμη περισσότερο στο υπάρχον εθνικό σύστημα παροχών ανεργίας ή ακόμη και αγνοούνται. Το ίδιο ισχύει και για τους εργαζομένους ηλικίας μεταξύ 52 και 67 ετών. Το ζήτημα των κυρώσεων φαίνεται επίσης σχετικό ενόψει των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που εξαπλώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη για τη μείωση της πρόσβασης των ατόμων που αναζητούν εργασία σε συστήματα παροχών ανεργίας ή για τη δημιουργία περισσότερης επισφάλειας μεταξύ των ατόμων που αναζητούν εργασία μέσω του πρίσματος της λιτότητας . Επιπλέον, θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη τάση, σε ορισμένα κράτη μέλη, να καταστούν οι αιτούντες εργασία «αόρατοι» προκειμένου να εξυπηρετήσουν βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη - ξεκινώντας από νέους NEETs -.

Δράσεις που αποσκοπούν στον καθορισμό ενός ελάχιστου ορίου δικαιωμάτων στην ΕΕ, ίσων όρων ανταγωνισμού στην ενιαία αγορά

  1. Διερευνήστε την προστιθέμενη αξία ενός νομικού μέσου που, στο πλαίσιο της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων, θα καθιερώσει δικαίωμα πρόσβασης και φορητότητας των δικαιωμάτων τόσο για παροχές ανεργίας όσο και για πακέτα ALMP που διατίθενται για άνεργους εργαζόμενους.
  2. Θέσπιση ενός ευρωπαϊκού συστήματος αντασφάλισης ανεργίας.
  3. Αναφορά στον Τίτλο X της ΣΛΕΕ, καθορισμός νομικά δεσμευτικών ελάχιστων προτύπων για παροχές ανεργίας όσον αφορά την κάλυψη, την επάρκεια, το δικαίωμα στην κατάρτιση και τη διάρκεια των δικαιωμάτων.

Δράσεις που αποσκοπούν στην επίτευξη ανοδικής σύγκλισης στις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας

  1. Συστήματα συγκριτικής αξιολόγησης για δείκτες: μακροχρόνια ανεργία και κρατικές δαπάνες για ALMP.
  2. Η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και το ευρωπαϊκό δίκτυο δημόσιων υπηρεσιών απασχόλησης πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω.
  3. Ανάπτυξη δεικτών και σημείων αναφοράς που οδηγούν σε ανοδική σύγκλιση των επιδόσεων των συστημάτων παροχών ανεργίας, προς υποστήριξη της θέσπισης ελάχιστων προτύπων και της προστασίας των χαρακτηριστικών για τα εθνικά συστήματα